In topvorm op 94-jarige leeftijd ziet de zanger met zijn witte manen zijn publiek in populariteit toenemen dankzij de nieuwe generaties die zijn teksten ontdekken in school of jeugdbewegingen, die allemaal kleine schatten van het Franse chanson zijn. Hoeveel kinderen hebben niet ‘Adieu Monsieur le professeur’ gezongen voor hun leraar, gehuild om het lot van ‘Le Petit âne gris’ en gedroomd dat ze matroos waren terwijl ze uit volle borst ‘Santiano’ zongen?

Met een onaangetaste energie, een sterke stem en slechts de wens om zijn liedjes met zijn publiek te delen in een authentiek moment van delen, neemt deze goede vriend van Bob Dylan – die hij als eerste in het Frans vertaalde – zijn status aan als een icoon van het populaire Franse chanson, zoals blijkt uit de diversiteit van het publiek dat zich haast om hem op het podium te zien. In het publiek mengt blond haar zich met grijs. Het moet gezegd worden dat de band nooit is verbroken – de artiest heeft nooit, zoals anderen, overwogen om afscheid te nemen – en het effect van overdracht speelt in volle kracht.

Omringd door vier muzikanten biedt Hugues Aufray een repertoire waarin geen van zijn successen wordt vergeten, zelfs niet ‘Dès que le printemps revient’, dat hij in 1964 voor het Eurovisie Songfestival zong. Het publiek kan zich verheugen om tijdens deze twee uur durende show uit volle borst mee te zingen.